ή γιατί η δωρεάν διάθεση online παραστάσεων δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται
Κατά τη διάρκεια του επίσημου lockdown, λόγω της κρίσης του COVID-19, ο ψηφιακός κόσμος κατακλύστηκε από πολιτιστικό περιεχόμενο: virtual επισκέψεις σε μουσεία, πλατφόρμες προβολής ταινιών, αλλά και παραστάσεις θεάτρου και χορού, είναι ένα μέρος αυτού. Το αρχειακό υλικό πολιτιστικών οργανισμών, εν μία νυκτί, διατέθηκε δωρεάν. Οι περισσότεροι έσπευσαν να τονίσουν το ψυχαγωγικό σκέλος στη διάθεση των παραστάσεων online, παρακάμπτοντας το ζήτημα που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία και την έμμεση εμπορική της χρήση. Ελάχιστοι αναρωτήθηκαν για τα ανταποδοτικά οφέλη από την δωρεάν διάθεση του υλικού, για τον καταμερισμό του «κέρδους». Όμως οι όροι χρήσης του ψηφιακού υλικού είναι πολλοί και διαφορετικοί. Επιπλέον, η διαδικασία παραγωγής και μίσθωσης, σε περιπτώσεις που το υλικό προορίζεται για εμπορική χρήση, είναι εντελώς διαφορετική από τις περιπτώσεις που το υλικό αποτελεί απλώς ένα αρχειακό ντοκουμέντο.
