Πόσοι άραγε θα αρρωστήσουμε εξαιτίας του κορονοϊού χωρίς να νοσήσουμε απ΄αυτόν;
Διανύουμε τον ένατο μήνα από το πρώτο lockdown τον Μάρτη του 2020 και, ενώ υπήρξε όλο το χρονικό περιθώριο, η κυβέρνηση επέλεξε να μην πάρει ουσιαστικά μέτρα ούτε για την ενίσχυση του ΕΣΥ ούτε για την προστασία της υγείας των πολιτών στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις συγκοινωνίες, στις δομές προσφύγων, στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, στους χώρους δουλειάς. Ειδικά στον τουρισμό τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον κλάδο λειτούργησαν με τις ευλογίες των κυβερνώντων εις βάρος της κοινωνίας.
Το δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι εδώ και αναδεικνύει μια καθόλου αισιόδοξη πλευρά της ζωής.
Ήδη από τις πρώτες ημέρες η δεύτερη καραντίνα βρίσκει το ΕΣΥ, που τείνει να μετατραπεί σε σύστημα υγείας μιας νόσου με τη μείωση χειρουργείων στο 80%, την αναστολή των τακτικών ιατρείων σε νοσοκομεία και τη μετατροπή πρωτοβάθμιων δομών σε κέντρα covid, να «νοσεί» το ίδιο και να αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες υγείας της κοινωνίας, είτε αυτές έχουν να κάνουν με την covid-19, είτε με τα υπόλοιπα χρόνια νοσήματα και την παρακολούθηση τους. Έτσι, ο ιδιωτικός τομέας, που όχι μόνο ανενόχλητα συνεχίζει να κερδοσκοπεί αλλά και επιδοτείται με κρατικό χρήμα εν μέσω πανδημίας, γίνεται μονόδρομος για τους ανθρώπους που χρειάζονται ιατρική φροντίδα και περίθαλψη.
Πόσοι όμως μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος μιας τέτοιας επιλογής;
Αυτή την εποχή ακόμα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας βρίσκονται στα πρόθυρα ακραίας φτώχειας βιώνοντας τον αποκλεισμό από την εργασία, χωρίς να προβλέπεται σύντομα η λήξη του. Το αποτέλεσμα είναι να αποκλείονται στην ουσία κι από κάθε είδους φροντίδα υγείας, καθώς δεν έχουν να πληρώσουν τη συμμετοχή για τα φάρμακά τους, δεν αντέχουν οικονομικά καμία ιατρική πράξη, κανενός είδους περίθαλψη. Και αν για την κυβέρνηση οι προσωπικές τραγωδίες των ανθρώπων, που δεν μπορούν να εργαστούν, να ασφαλιστούν και να φροντίσουν την υγεία τους, είναι μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση – αποτέλεσμα των νόμων της αγοράς και της και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, για μας ο αποκλεισμός από την υγεία παραμένει μια απάνθρωπη και βάρβαρη πραγματικότητα που θα προσπαθούμε πάντα να την ανατρέψουμε.
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη μένοντας πιστό στη διακήρυξη του, στη διάρκεια της 9χρονης πορείας του στάθηκε αλληλέγγυο σε όλους τους κατοίκους της πόλης που αποκλείονται από τις κρατικές δομές υγείας, γι’ αυτό με μεγάλη προθυμία δέχτηκε την συνεργασία με το Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος, ώστε από κοινού να οργανώσουμε την παροχή πρωτοβάθμιας ιατρικής κάλυψης για τα μέλη του.
Όπως γράφουν οι φίλοι μουσικοί το κάλεσμα τους αφορά: «Καλλιτέχνες, εργαζόμενους για χρόνια, οι οποίοι σήμερα δυστυχώς και ατυχώς, τεκμηριωμένα πια, δεν διαθέτουν ασφαλιστική ικανότητα και κάλυψη. Παράλληλα δε, δεν διαθέτουν την στοιχειώδη οικονομική δυνατότητα, έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση σε άμεσες θεμελιώδεις ιατρικές υπηρεσίες Α΄βαθμού. Οι συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, μα και της πανδημίας στη συνέχεια, όπως καταλαβαίνετε, έχουν χτυπήσει ασύμμετρα το καλλιτεχνικό δυναμικό της Θεσσαλονίκης. Μιλάμε πλέον σε αρκετές περιπτώσεις, για ανθρωπιστική κρίση. Ωστόσο η αυτοδιάθεση έχει προκύψει ως μια βαθιά ανάγκη, η οποία με την σειρά της μας οδηγεί στην αναζήτηση «φίλιων» δυνάμεων μα και συλλογικοτήτων, προκειμένου να βρεθούν δόκιμες και ουσιαστικές λύσεις.»
Είναι φανερό πως οι τέχνες, ο πολιτισμός ανήκουν στις πλευρές της ζωής που σήμερα απαξιώνονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οι άνθρωποί τους στερούνται την εργασία, την στήριξη από την πολιτεία, η οποία επιλέγει να την προσφέρει απλόχερα σε καναλάρχες, μεγάλες επιχειρήσεις, ιδιωτικές κλινικές.
Όμως, ακόμα και αν η πολιτεία αδιαφορεί, η κοινωνία θα σταθεί δίπλα στους ανθρώπους που συντροφεύουν με την τέχνη τους κάθε μας στιγμή, τις λύπες, τις χαρές μας, ομορφαίνοντας την πόλη και τις μέρες μας.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Καλούμε όλους να διεκδικήσουμε:
– Την παροχή επιδόματος μέχρι τον Απρίλιο του 2021 σε όλους τους εργαζόμενους στο θέαμα – ακρόαμα
– Την οικονομική στήριξη όλου του κόσμου της εργασίας που πλήττεται από τη σημερινή κατάσταση
– Την άμεση χρηματοδότηση και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας με μόνιμο προσωπικό, μέσα, εξοπλισμό, υποδομές, ΜΕΘ.
– Την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τη λήψη μέτρων πρόληψης και μείωσης της διασποράς σε ΜΜΜ και χώρους εργασίας, την παροχή δωρεάν τεστ στον πληθυσμό.
Για κάποιους η ζωή κοστίζει, για μας η ζωή αξίζει!
Θεσσαλονίκη 12/11/2020
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη
Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος